معرفی دی اکسید سیلیکون برای نوشیدنیهای جامد
تعریف و خصوصیات
این یک مواد افزودنی غذایی است، یک پودر سفید بی بو و بی طعم. اصلی ترین ترکیب آن دی اکسید سیلیسیم (SiO₂) است، ویژگیهای شیمیایی پایداری دارد. این در آب و اسیدها (به جز اسید هیدروفلوئوریک) حل نمیشود و تحت شرایط عادی پردازش غذایی، فیزیکی و شیمیایی پایدار میماند.
نقش در نوشیدنیهای جامد
به عنوان یک عامل ضد چسبندگی، از این پودر جلوگیری میکند. در نوشیدنیهای جامد مانند پودر قهوه یا پودر شیر، در طول ذخیرهسازی و حمل و نقل، ذرات به یکدیگر چسبیده میشوند. دیاکسید سیلیسیم میتواند بر روی سطح ذرات جذب شود و یک لایه جدایی نازک ایجاد کند که باعث حفظ جریان و پخش خوب میشود.
این به حفظ پایداری فیزیکی نوشیدنیهای جامد کمک میکند. در دما و رطوبت محیط مختلف، تغییرات کیفیت را کاهش میدهد تا محصول بتواند در طول عمر مفید خود حالت و طعم یکنواختی داشته باشد.
امنیت
این یک افزودنی غذایی نسبتاً ایمن است. استفاده از آن در غذاها به صورت دقیق تنظیم شده است. سازمانهای نظارتی غذایی در کشورهای مختلف دستورالعملهای واضحی در مورد محدوده استفاده و حداکثر مقدار آن دارند. در محدوده استفاده مشخص شده، هیچ آسیبی به سلامت انسان وارد نمیکند زیرا در سیستم گوارشی به ندرت جذب میشود و با مدفوع دفع میشود.
فرآیند تولید و استانداردهای کیفیت
روش تولید: این معمولاً توسط روش رسوبزایی یا روش فاز گازی تولید میشود. روش رسوبزایی شامل واکنش سدیم سیلیکات با اسید است، که پس از آن مراحلی مانند رسوبزایی، فیلتراسیون، شستشو و خشک کردن دارد. روش فاز گازی از تتراکلرید سیلیکون برای واکنش با هیدروژن و اکسیژن در دماهای بالا استفاده میکند. برای استفاده در نوشیدنیهای جامد، آسیاب کردن دقیق و غربالگذاری نیز برای برآورده کردن نیازهای اندازه ذرات برای تولید لازم است.
استانداردهای کیفیت: استانداردهای کیفیت شامل الزامات خلوص میشود. محتوای دیاکسید سیلیسیم معمولاً باید بالای 99٪ باشد. محدودیتهای سختی برای محتوای فلزات سنگین مانند سرب و آرسنیک وجود دارد که باید در سطوح بسیار پایین نگه داشته شود تا ایمنی غذایی تضمین شود. همچنین، اندازه ذرات یک نشانگر کیفیت مهم است زیرا نوشیدنیهای جامد مختلف ممکن است نیاز به دیاکسید سیلیسیم در محدودههای اندازه ذرات مختلف داشته باشند برای بهترین اثر ضد چسبندگی.