- اثر غلیظکننده و تیکسوتروپیک: در برخی از آمادهسازیهای نیمهجامد مانند ژلهای موضعی و چسبها، سیلیکای کلوئیدی میتواند ویسکوزیته آمادهسازی را افزایش دهد، بهطوریکه بهراحتی جریان نداشته باشد و نگهداری و حملونقل آن آسان باشد؛ هنگامی که تحت نیروی برشی خاصی قرار میگیرد (مانند زمانی که مالیده میشود)، ویسکوزیته بهطور موقت کاهش مییابد و این امر باعث میشود که بهراحتی بر روی پوست پخش شود و پس از پوششدهی، میتواند بهسرعت به حالت ویسکوزیته بالا بازگردد تا از جریان آزاد داروها جلوگیری کند.
- جذب و پخش: برای داروهای نامحلول، سیلیکای کلوئیدی میتواند ذرات دارو را جذب کرده و از تجمع آنها جلوگیری کند. در برخی از سوسپانسیونهای خوراکی، این امکان را فراهم میکند که ذرات دارو به طور یکنواخت در محیط مایع پخش شوند.
سیلیکای کلوئیدی قوام کرم را افزایش میدهد و باعث میشود که کرم به راحتی به پوست بچسبد. در عین حال، میتواند از نشستن و جداسازی مواد دارویی جلوگیری کند و توزیع یکنواخت داروها را تضمین کند. در طول نگهداری، کرم به دلیل جاذبه، فاز روغن را از فاز آب جدا نمیکند و دقت و اثربخشی دوز دارو را هر بار که استفاده میشود، تضمین میکند.
- بهبود عملکرد مانع: در فرآیند تولید مواد بستهبندی دارویی (مانند بطریهای پلاستیکی، بستهبندیهای حبابی و غیره)، افزودن سیلیس کلوئیدی میتواند خاصیت مانع ماده را بهبود بخشد. به عنوان مثال، بطریهای پلاستیکی میتوانند به طور مؤثری انتقال مولکولهای کوچک مانند اکسیژن و بخار آب را مسدود کنند، ثبات داروها را بهتر حفظ کنند، به ویژه برای برخی داروهایی که به راحتی اکسید میشوند یا به رطوبت حساس هستند، و میتوانند عمر مفید داروها را افزایش دهند.